એક નોકરીથી જિંદગીમાં કેવો વળાંક આવી ગયો !

એક નોકરીથી જિંદગીમાં કેવો વળાંક આવી ગયો !

શાનદાર નોકરીના ધંધાદારી જીવનમાં આવી ગયો !

પણ, કોલેજની સ્વૈરવિહારી જીંદગી ક્યાં ગઈ ?

 

ઝીણાં ખિસ્સા ખર્ચમાંથી પગારની મોટી રકમ પર આવી ગયો,

પણ, આનંદમાં ઘટાડો કેમ થયો ?

થોડાંક સ્થાનિક જીન્સ પરથી ઘણાં બ્રાન્ડેડ જીન્સ કબાટમાં આવી ગયા,

પણ, તે પહેરવા માટે વ્યક્તિઓ ઘટી કેમ ગયા ?

સમોસાની નાનકડી પ્લેટ પરથી મોટા પીત્ઝા કે બર્ગર આવી ગયા,

પણ, ખાવાની ભૂખ કેમ ઘટી ગઈ ?

રાત્રે ઑફીસમાં બેઠોબેઠો વિચારી રહ્યો છું કે,

એક નોકરીથી જિંદગીમાં કેવો વળાંક આવી ગયો !

 

કાયમ રીઝર્વમાં રહેતી બાઈકની પેટ્રોલટાંકી આજકાલ ફૂલ થઈ ગઈ

પણ, ફરવાની જગ્યાઓ કેમ ખૂટી પડી ?

ચાની કીટલીનું સ્થાન કાફે કોફી ડે એ લઈ લીધું

પણ, તે પહોંચની બહાર કેમ થઈ ગઈ ?

મોબાઈલનું પ્રિ-પીઈડ કાર્ડ હવે પોષ્ટપેઈડ થઈ ગયું

પણ, કોલની સંખ્યા ઘટીને એસએમએસની સંખ્યા વધી કેમ ગઈ ?

રાત્રે ઑફીસમાં બેઠોબેઠો વિચારી રહ્યો છું કે,

એક નોકરીથી જિંદગીમાં કેવો વળાંક આવી ગયો !

 

જનરલ ડબ્બાની મુસાફરીનું સ્થાન હવાઈ મુસાફરીએ લઈ લીધુ

પણ, એંજોયમેંટ માટેના વેકેશન કેમ ઓછા થઈ ગયા ?

એસેમ્બલ કરેલા પીસીનું સ્થાન આધૂનિક લેપટોપે લઈ લીધું

પણ, તેના પર બેસવાનો સમય ઘટી કેમ ગયો ?

કોલેજના મિત્રોની ટોળીનું સ્થાન ઑફીસના સહ કર્મચારીએ લઈ લીધું

પણ, શા માટે એકલતા અને તે મિત્રોની ખોટ સાલે છે ?

રાત્રે ઑફીસમાં બેઠોબેઠો વિચારી રહ્યો છું કે,

એક નોકરીથી જિંદગીમાં કેવો વળાંક આવી ગયો !

Thanks Bhavyesh for this post !

મોબાઈલ નડે છે

Thank you Hiral for this fabulous post.

દિલ પૂછે છે મારું

 Thanks Ashish Chotalia for this wonderful poem.

શ્રાધ્ધ

ભાદરવાના કૃષ્ણ પક્ષે પુનિત ‘ મહાલય’ શ્રાધ્ધ

ને છે ખ્યાત દેવ પૂજા શુક્લ પક્ષે આ દેશ

દઈએ પીંડ દાન અમરકંટક પર્વતે ધરતા ભાવ

સદા વરસે શીશે , પિતૃઓની પ્રીતિ વિશેષ

લઈ ખોબામાં તલ પુષ્પ ને કરું આજ સંકલ્પ

સ્મરું શ્રધ્ધાથી નામ ગોત્ર ને તમ દિવ્ય સ્વરુપ

ત્રિકાળ સ્નાન સંધ્યાથી કરું ભાવે આજ પિતૃ પૂજન

થાય અમારું શ્રાધ્ધ ફળદાયી, કૃપા કરો અમ સ્વજન

જાશું ગંગાજી કે નર્મદાજી તટે કે જાશું સરોવર તીર

ગયા, સિધ્ધપુર સરસ્વતીએ નમી અર્પીએ શ્રધ્ધા તર્પણ નીર

પધારો પિતૃલોકથી પંચમહા યજ્ઞે વિશ્વદેવોને સંગ

ઉતારીએ પિતૃ ઋણ ને પામીએ સંસારે સર્વ આનંદ

-રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)

source:internate

કૃષ્ણ – સુદામાનો મેળાપ

“મારો બાળસ્નેહી સુદામો રે,

હું દુખિયાનો વિસામો રે;”

ઊઠી ધાયા જાદવરાય રે,

નવ પહેર્યાં મોજાં પાય રે.

પીંતાબર ભૂમિ ભરાય રે,

રાણી રુક્મિણી ઊંચાં સાય રે;

અતિ આનંદે ફૂલી કાય રે,

હરો દોડે ને શ્વાસે ભરાય રે.

પડે-આખડે બેઠા થાય રે,

એક પળ તે જુગ જેવી જાય રે;

સ્ત્રીઓને કહી ગયા ભગવાન રે,

“પૂજાથાળ કરો સાવધાન રે.

હું જે ભોગવું રાજ્યાસન રે,

તે તો એ બ્રાહ્મણનું પુન્ય રે;

જે કોઇ નમશે એના ચરણ ઝાલી રે,

તે નારી સહુપેં મને વહાલી રે.”

તવ સ્ત્રી સહુ પાછી ફરતી રે,

સામગ્રી પૂજાની કરતી રે;

સહુ કહે, માંહોમાંહી, “બાઇ રે,

કેવા હશે શ્રીકૃષ્ણના ભાઇ રે?

જેને શામળિયાશું સ્નેહ રે,

હશે કંદર્પ સરખો દેહ રે;”

લઇ પૂજાના ઉપહાર રે,

રહી ઊભી સોળ હજાર રે.

“બાઇ લોચનનું સુખ લીજે રે,

આજ જેઠનું દર્શન કીજે રે;”

ઋષિ શુક્રજી કહે સુણ રાય રે,

શામળિયોજી મળવા જાય રે.

છબીલાજીએ છૂટી ચાલે રે,

દીધી દોટ તે દીનદયાળે રે;

સુદામે દીઠા કૃષ્ણદેવ રે,

છૂટ્યાં આંસુ શ્રાવણનેવ રે.

જુએ કૌતુક ચારે વર્ણ રે,

ક્યાં આ વિપ્ર? ક્યાં આ અશરણશર્ણ રે;

જુએ દેવ વિમાને ચડિયા રે,

પ્રભુ ઋષિજીને પાયે પડિયા રે.

હરિ ઉઠાડ્યા ગ્રહી હાથ રે,

ઋષિજી લીધા હૈડા સાથ રે;

ભુજ-બંધન વાંસા પૂંઠે રે,

પ્રેમનાં આલિંગન નવ છૂટે રે.

મુખ અન્યોન્યે જોયાં રે,

હરિનાં આંસુ સુદામે લોયાં રે,

તુંબીપાત્ર ઉલાળીને લીધું રે,

દાસત્વ દયાળે કીધું રે.

“ઋષિ, પાવન કર્યું મુજ ગામ રે,

હવે પવિત્ર કરો મુજ ધામ રે,”

તેડી આવ્યા વિશ્વાધાર રે,

મંદિરમાં હરખથી અપાર રે.

જોઇ હાસ્ય કરે સૌ નારી રે,

આ તો રૂડી મિત્રચારી રે!

ઘણુ વાંકાબોલા સત્યભામા રે,

“આ શું ફૂટડા મિત્ર સુદામા રે!

હરિ અહીંથી ઊઠી શું ધાયા રે!

ભલી નાનપણની માયા રે;

ભલી જોવા સરખી જોડી રે,

હરિને સાંધો, એને સખોડી રે!

જો કોઇ બાળક બહાર નીકળશે રે,

તે તો કાકાને દેખી છળશે રે;”

તવ બોલ્યાં રુક્મિણી રાણી રે,

“તમે બોલો છો શું જાણી રે?”

વલણ

શું બોલો વિસ્મય થઇ? હરિભક્તને ઓળખો નહિ;

બેસાડ્યા મિત્રને શય્યા ઉપર, ઢોળે વાયુ હરિ ઊભા રહી.

-પ્રેમાનંદ ( ‘સુદામાચરિત્ર’ પુસ્તક )

source:internate

ભોળી રે ભરવાડણ

ભોળી રે ભરવાડણ હરિને વેચવા ચાલી;

સોળ સહસ્ત્ર ગોપીનો વાહાલો, મટુકીમાં ઘાલી. ભોળીo

અનાથના નાથને વેચે આહીરની નારી;

શેરીએ-શેરીએ સાદ પાડે : લ્યો કોઈ મોરારિ. ભોળીo

મટુકી ઉતારી, માંહી મોરલી વાગી;

વ્રજનારીને સેજે જોતાં મૂરછા લાગી. ભોળીo

બ્રહ્માદિક ઇન્દ્રાદિક સરખા કૌતક એ પેખે;

ચૌદ લોકના નાથને કાંઈ મટુકીમાં દેખે. ભોળીo

ગોવાલણીના ભાગ્યે પ્રગટ્યા અંતરજામી;

દાસલડાંને લાડ લડાવે નરસૈંનો સ્વામી. ભોળીo

-નરસિંહ મહેતા

આભારસહ http://gujaratikavitaanegazal.wordpress.com માંથી

source:internate

શામળા ગિરધારી

મારી હૂંડી સ્વીકારો મહારાજ રે, શામળા ગિરધારી

મારી હૂંડી શામળીયાને હાથ રે, શામળા ગિરધારી

સ્થંભ થકી પ્રભુ પ્રગટીયા, વળી ધરીયા નરસિંહ રૂપ,

પ્રહલાદને ઉગારીયો રે…

હે વા’લે માર્યો હરણાકંસ ભૂપ રે, શામળા ગિરધારી

ગજને વા’લે ઉગારીયો, વળી સુદામાની ભાંગી ભુખ,

સાચી વેળાના મારા વાલમા રે…

તમે ભક્તો ને આપ્યા ઘણા સુખ રે, શામળા ગિરધારી

પાંડવની પ્રતિજ્ઞા પાળી, વળી દ્રૌપદીના પૂર્યા ચીર,

નરસિંહ મેહતાની હૂંડી સ્વીકારજો રે…

તમે સુભદ્રા બાઇના વિર રે, શામળા ગિરધારી

રેહવાને નથી ઝુંપડું, વળી જમવા નથી જુવાર,

બેટા-બેટી વળાવીયા રે…

મેં તો વળાવી ઘર કેરી નાર રે, શામળા ગિરધારી

ગરથ મારું ગોપીચંદન વળી તુલસી હેમ નો હાર,

સાચું નાણું મારે શામળો રે…

મારે મૂડીમાં ઝાંઝ-પખાજ રે, શામળા ગિરધારી

તિરથવાસી સૌ ચાલીયા વળી આવ્યા નગરની બહાર,

વેશ લીધો વણીકનો રે…

મારું શામળશા શેઠ એવું નામ રે, શામળા ગિરધારી

હૂંડી લાવો હાથમાં વળી આપું પૂરા દામ,

રૂપીયા આપું રોકડા રે…

મારું શામળશા શેઠ એવું નામ રે, શામળા ગીરધારી

હૂંડી સ્વીકારી વા’લે શામળે વળી અરજે કિધાં કામ,

મેહતાજી ફરી લખજો રે…

મુજ વાણોત્તર સરખાં કામ રે, શામળા ગિરધારી

મારી હૂંડી સ્વીકારો મહારાજ રે, શામળા ગિરધારી

મારી હૂંડી શામળીયાને હાથ રે, શામળા ગિરધારી

-નરસિંહ મહેતા

source:internate

ગર્વથી કહુ છુ કે હુ છુ અમદાવાદી

ક્યા મલે કોઇ ને દોસ્તો મા આટલો પ્યાર,

કાઇક થાય ને મલવા આવે દોસ્તો હજાર

ક્યા આવી રીક્સા અને ક્યા આવા રસ્તા,

અહી ની રસ્ટોરન્ટ મોંધી ને પાન સસ્તા

અમદાવાદ મા જાત જાત ના લોકો વસ્તા,

દોસ્તો જોડે ટાઈમ નિકલે હસ્તા હસ્તા

ક્યા આવો વરસાદ ને ક્યા આવી ગરમી,

કોને યાદ નથી મમ્મી ના ખોલા ની નરમી

ક્યા મલે કોઇને દુકાન આટ્લી સસ્તી,

ક્યા મલે દૂકાનદારો ની આવી ગ્રાહક ભક્તી

ક્યા મલે કોઇ ને લાઇફ મા આટલી મસ્તી,

સૌથી બેસ્ટ આપણી અમદાવાદ ની વસ્તી

ક્યા આવી ઉત્તરાયન ને ક્યા આવી હોલી,

ફેસ્ટીવલ મા ભેગી થાય આખી દોસ્તો ની ટોલી

ક્યા આવી નવરત્ર ને ક્યા આવી દીવાળી,

ક્યા આવા દાંડીયા ને ક્યા આવા ધમાકા

ક્યા આવી cielo ને ક્યા આવી મારુતી,

ક્યા આવી લસ્સી ને ક્યા આવી જલેબી

ક્યા L.D.,HL, MG, Xaviers જેવી કોલેજો,

ક્યા GLS,JL,CN,X’aviers, Nirma જેવી સ્કૂલો

ક્યા મલે જીમખના જેવો સ્વીમીંગ પુલ,

ક્યા મલે ડ્રાઈવ-ઇન નો વીકએન્ડ

ક્યા મલે સી.જી. રોડ ની રંગીલી સાંજ,

ક્યા મલે લો ગાર્ડન ની છટાકેદાર રાત

ક્યા મલે એ ક્લબો ની મજા, ક્યા મલે એ મોડી રાતો ની મજા,

ક્યા મલે હોનેસ્ટ જેવી પાવ-ભાજી, ક્યા મલે આશોક જેવૂ પાન

ક્યા મલે freezeland જેવી કોફી,

ક્યા મલે ટેન જેવી નાન

અમદાવાદ નો રંગ નીરાળૉ,

અમદાવાદ નો ઢંગ નીરાળૉ

હોય ભલૅ એમા કૉઇ ખરાબી,

તો પણ ગર્વથી કહુ છુ કે હુ છુ અમદાવાદી

source:internate

આ દુનિયા

આ દુનિયા

આ દુનિયા, ઘણી અદભુત, ઘણી અદભુત,…. (ટેક)

કાગડો કાગડીને પુછે: “હું કેમ કાળો ?”

કાગડી કહે, “જુઓ નાથ ના કરો શોક ને મારૂ માનો,

દુનિયાના અંધકારમાં સર્વ માનવી કાળા,

કાળા હમો શરીરે પણ નથી દીલડે હમો કાળા,”

                                 આ દુનિયા…. (૧)

હંસલો હંસલી ને પુછે:”હું કેમ આટલો સફેદ ?”

હંસલી કહે: “જુઓ નાથ છે ગર્વ તમારો એમાં સહેજ,

નયને ધોળા શું કામના ? રાખવા હ્રદય ધોળા

હમો સફેદ કાયામાં રહી,રાખીશું દીલડાં અમારા ધોળા.”

                                  આ દુનિયા…. (૨)

અંતે કાચબો કાચબીને પુછે: “દુનિયામાં આ શું થઈ રહ્યું ?”

કાચબી કહે: “જુઓ નાથ તમો પુછો છો એથી મારે કહેવું રહ્યું

અરે, આ બધા છે દુનિયામાં જીવન જીવનના ખેલ.”

એથી ચંદ્ર કહે:

  “ખેલ રમતાં રમતાં ધોજો તમે જીવનનાં મેલ”

આભારસહ http://chandrapukar.wordpress.com માંથી

Source: Internate

પનઘટની વાટે

તને જાતા જોઈ પનઘટની વાટે
મારૂ મન મોહી ગયુ,

તારા રૂપાળા ગોરા ગોરા ઘાટે,
મારૂ મન મોહી ગયુ,

કેડે કંદોરોને કોટમાં દોરો
તારા લહેરિયાની લાલ લાલ ભાતે,
મારૂ મન મોહી ગયુ,

રાસે રમતી આંખને ગમતી
પૂનમની રઢિયાળી રાતે,
મારૂ મન મોહી ગયુ,

બેંડલુ માઠે ને મહેંદી ભરી હાથે
તારી ગાગરની છલકાતી છાંટે,
મારૂ મન મોહી ગયુ,

તને જાતા જોઈ પનઘટની વાટે
મારૂ મન મોહી ગયુ,

-અવિનાશ વ્યાસ

source:internate

આત્મકથા

જ્યાં હું જન્મી ત્યાં મને ભઠ્ઠીમાં સેકવામાં આવી

જ્યાં સુધી હું લાલ, સુક્કી અને કઠણ ન થઈ ગઈ ત્યાં સુધી

કારણ આપવામાં આવ્યું

કે મને તૈયાર કરવામાં આવી રહી હતી

મારે એક દિવસ “મારા પોતાના” ઘરનો હિસ્સો બનવાનું હતું

એ ઘરના તડકા છાયા સહેવાની તાકાત તો મારામાં હોવી જોઈએને!

અને પછી એક દિવસ હું આવી

“મારા પોતાના” ઘરે

અને આ “મારા પોતાના” ઘરના લોકોને

તડકો, ઠંડી અને વરસાદથી બચાવવા માટે

હું જડાઈ ગઈ ક્યાંક

આ ઘરની દિવાલોમાં

ઘરના બધાનું જીવન સરળ બને એટલા માટે

મેં એક ખડતર જીવન જીવ્યાં કર્યું

અને આ “મારા પોતાના” ઘરમાં

ભાગ્યે જ કોઈને ખ્યાલ છે

કે મારું પોતાનું,એમનાથી અલગ

કોઈ અસ્તિત્વ છે, હોઈ શકે કે હોવું જોઈએ

એમની વાત જવા દો

આટલા વર્ષો પછી

મનેય પાકો ખ્યાલ નથી કે

મારું એમનાથી અલગ કોઈ અસ્તિત્વ છે કે નથી

બધાને એમ છે

કે આ રીતે જીવવું એ જ તો મારું કર્તવ્ય છે

આ જ તો છે આપણી

હજારો વર્ષોની પરંપરા

મને ઓળખી?

હું છું

આ દેશના લાખો ઘરોમાં જોવા મળતી

“પોતાના” ઘર માટે

એ જ ઘરની દિવાલોમાં ક્યાંક જીવંત ચણાઈ ગયેલી

એક ઈંટ

-હેમંત


આભારસહ http://hemkavyo.wordpress.com માંથી

વેલેન્ટાઇનમાં

પ્રેમની પાછળ છે ચોક્કસ એઇમ વેલેન્ટાઇનમાં,

પ્રેમીઓ જબરી રમે છે ગેઇમ વેલેન્ટાઇનમાં

બાકીના ત્રણસોને ચોસઠ દી સખત ઝગડી શકે,

એટલે દર્શાવે અઢળક પ્રેમ વેલેન્ટાઇનમાં.

બંગડી બુટ્ટી, વીંટીં ને ગ્લાસ વેલેન્ટાઇનમાં,

ગીફ્ટ થઇ વેચાય છે ચોપાસ વેલેન્ટાઇનમાં,

પ્રેમમાં કંઇ પણ ચલાવી લે છે લોકો એટલે

આમ વસ્તુઓ ય થઇ ગઇ ખાસ વેલેન્ટાઇનમાં.

પ્રેમ પરના રાખશો જો ટાંચ વેલેન્ટાઇનમાં

સાચ ઉપર આવવાની આંચ વેલેન્ટાઇનમાં

નૃત્ય થઇ જાશે નક્કામો નાચ વેલેન્ટાઇનમાં

એકની પાછળ પડે જો પાંચ વેલેન્ટાઇનમાં.

source:internate

ગઢને હોંકારો

ગઢને હોંકારો તો કાંગરાય દેશે,

પણ ગઢમાં હોંકારો કોણ દેશે ?

રાણાજી, તને ઉંબરે હોંકારો કોણ દેશે?

આઘેઆઘેથી એને આવ્યાં છે કહેણ,

જઈ વ્હાલમશું નેણ મીરાં જોડશે,

હવે તારો મેવાડ મીરાં છોડશે.

આઠે અકબંધ તારા ભીડ્યા દરવાજાનાં ફૂલ જેમ ખૂલશે કમાડ

વેગીલી સાંઢણીઓ વહી જાશે દૂર મૂકી ધૂળ મહીં ઊડતો મેવાડ

કિનખાબી પહેરવેશ કોરે મૂકીને મીરાં

કાળું મલીર એક ઓઢશે.

હવે તારો મેવાડ મીરાં છોડશે.

પાદરેથી રસ્તાઓ પાછા વળશે રે લઇ લેણદેણ તૂટ્યાનું શૂળ

ડમરી જેવું રે સહેજે ચડતું દેખાશે પછી મીરાં વીખરાયાની ધૂળ

મીરાં વિનાનું સુખ ઘેરી વળશે ને રાજ

રૂંવે રૂંવેથી તને તોડશે

હવે તારો મેવાડ મીરાં છોડ

source:internate

ખુદા, તારી કસોટીની પ્રથા સારી નથી હોતી

ખુદા, તારી કસોટીની પ્રથા સારી નથી હોતી,

કે સારા હોય છે એની દશા સારી નથી હોતી.

ખૂબી તો એ કે ડૂબી જાય તો લઇ જાય છે કાંઠે,

તરો ત્યારે જ સાગરની હવા સારી નથી હોતી.

સિતારા શું કે આવે છે દિવસ રાતોય ગણવાના,

હંમેશાંની જુદાઇની દશા સારી નથી હોતી.

જગતમાં સર્વને કહેતા ફરો નહિ કે દુઆ કરજો,

ઘણાંય એવાંય છે જેની દુઆ સારી નથી હોતી.

નથી અંધકારમય રસ્તો છતાં ખોવાઇ જાયે છે,

સૂરજને પણ સફર માટે દિશા સારી નથી હોતી.

બધાં સુખનો સમય મળતાં ભરે છે દમ ગરૂરીના,

વસંત આવ્યા પછી અહીંયા હવા સારી નથી હોતી.

વધે છે દુઃખના બોજા સાથ એક ઉપકારનો બોજો,

બતાવે છે મનુષ્યો એ દયા સારી નથી હોતી.

કબરમાં જઇને રહેશો તો ફરિશ્તાઓ ઊભા કરશે,

અહીં ‘બેફામ’ કોઇ પણ જગા સારી નથી હોતી.

-બેફામ

આભારસહ http://gujaratikavita.wordpress.com માંથી

પ્રેમ એટલે હું નહીં…

પ્રેમ એટલે હું નહીં…

પ્રેમ એટલે તું ય નહીં…

પ્રેમ એટલે-

‘હું’ થી ‘તું’ સુધી પહોંચવાની પ્રણયની નાનકડી કેડી…

પ્રેમ એટલે મોસમનો વરસાદ નહીં…

પ્રેમ એટલે વસંતનો શણગાર નહીં…

પ્રેમ એટલે-

પાનખર-રણે ઝઝૂમીને ફૂટી નીકળેલી એક કુંપળ…

પ્રેમ એટલે કૃષ્ણ જ નહીં…

પ્રેમ એટલે રાધા જ નહીં…

પ્રેમ એટલે-

કૃષ્ણની વાંસળીમાંથી રેલાતાં રાધાની ઊર્મિનાં સૂર…

પ્રેમ એટલે કહેવા જેવી વાત નહીં…

પ્રેમ એટલે સુંદર શબ્દોની લાશ નહીં…

પ્રેમ એટલે-

અંતરમાં થતો મૌન ઊર્મિનો મઘમઘાટ 

આભારસહ http://gujaratikavita.wordpress.com માંથી
source:internate

પાન લીલું જોયું ને

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે મૌસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ

એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

ક્યાંક પંખી ટહુક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે શ્રાવણના આભમાં ઉઘાડ થયો રામ

એક તારો ટમક્યો ને તમે યાદ આવ્યાં

જરા ગાગર છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે કાંઠા તોડે છે કોઇ મહેરામણ હો રામ

સહેજ ચાંદની છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ ઠાલું મલક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે કાનુડાના મુખમાં બ્રહ્માંડ દીઠું રામ

કોઇ આંખે વળગ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ આંગણે અટક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે પગરવની દુનિયામાં શોર થયો રામ

એક પગલું ઉપડ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

આભારસહ http://tahuko.com માંથી
source:internate

ટચલી આંગલડીનો નખ

ટચલી આંગલડીનો નખ

લટમાં પરોવી હું તો બેઠી, સજન!

મુંને એકવાર કાગળ તો લખ.

કૂંપણ ગોતું ને જડે ઝાકળનું ઝૂમખું,

વ્હાલમજી બોલ, એવા અંજળનું નામ શું?

ચૂમી ચૂમીને કરી એંઠી, સજન!

હવે લૂછી દે પાંપણનાં દખ.

છાતીમાં સૂનમૂન પાળ્યાં રે પારેવડાં,

પાતળિયા પૂછ, એના પડછાયા કેવડા?

છાલક ના જાય જરી વેઠી, સજન!

મુંને ઘોળી દે ઘૂઘવતાં વખ.

-વિનોદ જોશી
source:internate